தேன்/cyrilalex.com

டிஸ்கி எண் 1: அமெரிக்காவிலும் சில த்ராபை சினிமா தியேட்டர்கள் உள்ளன. அவற்றில் தான் அநேகம் தமிழ் படங்கள் வெளியாகின்றன.
டிஸ்கி எண் 2: நான் கமல் படங்களை விரும்பி பார்ப்பேன். கமல் படங்கள் மற்ற தமிழ் படங்களை விட பொதுவாக மேலானவை என நம்புபவன்.
டிஸ்கி எண் 3: உன்னைப்போல் ஒருவன் பார்க்கும்போது கொஞ்சம் சளியும் இருமலும் காய்ச்சலும் இருந்தது.

எவ்வளவோ முயன்றும் உன்னைப்போல் ஒருவன் படத்துடன் ஒன்ற முடியவில்லை. படத்தின் முதல் சறுக்கலே அங்கேதான் என நினைக்கிறேன். தீவிரவாதத்தின் தாக்கம் மிகக் குறைந்த தமிழ் நாட்டு மக்களுக்கு, தீவிரவாதத்தினால் நேரடியாக பாதிக்கப்படாத ஒரு ’சாதாரண மனிதன்’ தீவிரவாதியாகவே மாறி தன் அறக் கோபத்தை வெளிப்படுத்தும் ஒரு கதையில் எத்தனை தூரம் ஈடுபாடு ஏற்படும் என்பது சந்தேகத்துக்குரியது. மீண்டும் மீண்டும் மீனம்பாக்கத்தில் குண்டு வெடித்ததை சத்தம்போட்டு தெரிவித்துக்கொண்டிருக்கிறார் ’சாதாரணர்’. நமக்குத்தான் அது நியாபகம் வரமாட்டேங்கிறது. ஆக தமிழ் நாட்டை பொருத்த மட்டில் இவர் நம்மைப்போல் ஒரு சாதாரணர் அல்ல. அசாதாரணர்.

ஆக இந்த சூப்பர் ஹீரோ படம் இந்தியன், சிவாஜி, வரிசையில் ஒரு சூப்பர்ஹீரோ படமாகவே வந்திருந்தால் போதுமானது. அதை ஒரு டாக்குமெண்டரி தரத்தில் கொண்டுவர முயன்றிருக்கிறார்கள். அதில் ஓரளவுக்கு வெற்றி கிடைத்துள்ளது. படம் அதிகபட்சம் டாக்குமெண்டரி தரத்தில்தான் உள்ளது. ஒரு த்ரில்லருக்குரிய அம்சங்கள் மிகக்குறைவாகவே உள்ளன. டாக்குமெண்டரி என்று கூட சொல்ல முடியாது.

படத்தில் அதிகம் காண்பிக்கப்படும் அந்த ’வார் ரூம்’ எனப்படும் காவல் துறை கட்டுப்பாட்டறை டி.ஆர் போடும் செட்களை விட செயற்கையாக உள்ளது. யார் யாரோ கணினி முன் என்னவோ செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள். (அநேகமாக 50% ப்ளாக் படித்துக் கொண்டும் 50% ப்ளாக் எழுதிக்கொண்டும்). ஒவ்வொரு வரைபடத்தின் முன்னும் ஒரு ஆள் நின்றுகொண்டு ஏதோ 8ஆம் கிளாசில் இம்போசிஷன் வாங்கிய பையனைப்போல குறிப்பெடுத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். எல்லாம் தமிழ் நாட்டு வரைபடங்கள். மோகன்லாலைத் தவிர அங்கே வேரொரு, ஒரே ஒரு உயரதிகாரிகூட இல்லை. அவர் பேசப் பேச மற்றவர்கள் வாய்பாத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

மோகன்லால் திடீர் திடீரென லக்‌ஷ்மியுடன் ச்கோபித்துக்கொள்கிறார். ஒரு வேளை லக்‌ஷ்மி கேரக்டர் அவரோட மாமியார் என்பதை பூடகமாக சொல்கிரார்களோ?

படத்தின் மிக முக்கியமான காட்சி கமல் தான் யார் என விளக்கும் காட்சி ‘உங்க வீட்ல கரப்பான் பூச்சி புகுந்திடுச்சுன்ணா உள்ள விட்டு சோறு போடுவீங்களா..’ எனத்துவங்கும் அந்த டயலாக். ஹிந்தியில் இந்த வசனங்கள் சிறப்பாக உல்ளது மட்டுமல்ல நஸ்ருதின் ஷாவின் முகத்தில் நிஜமாகவே கரப்பான் பூச்சி தொல்லையால் பாதிக்கப்பட்டவனின் கோபமும் எரிச்சலும் தெரியும். கமல் இதை மிகவும் டவ்ன் ப்ளே செய்துவிட்டார். சொதப்பிட்டார் என்றே சொல்ல வேண்டும்.

ஹிந்தியில் முன்னாபாய் சூப்பர் ஹிட்ட் ஆனபின் தமிழில் வசூல் ராஜா எம்.பி.பி.எஸ் சொதப்பியது. கமல் இரு பெரும் முயற்சிகளுக்கு நடுவில் அதிக முயற்சியின்றி ஏதாச்சும் செய்துவிடுகிறார். அப்படித்தான் உன்னைப்போல் ஒருவன் தெரிகிறது. குறிப்பாக கமலின் பங்களிப்பு போதுமானதாயில்லை. படத்தில் ’ஆரிஃப்’, ’சேது’ தோன்றுகிற தருணங்கள் சிறப்பாயுள்ளன. டைரக்டர் அங்கே கலக்கியிருக்கிறார். மோகன்லால் சிறப்பாக நடித்துள்ளார். இது ஒரு த்ரில்லர் என்பதை இவர்கள் மூவரும்தான் நினைவுபடுத்துகின்றார்கள்.

படம் இந்துத்துவ பிரதி என்பதெல்லாம் அதிகம். அந்த தீவிரவாதிகளை இதைவிட செயற்கையான தீவிரவாதிகளை விஜயகாந்த் படத்தில்கூட பார்க்க முடியாதுபோல. படத்தின் முக்கிய செய்தி ’தீவிரவாதத்துக்கு எதிரான சரியான ஆயுதம் தீவிரவாதமே’ என்பதே. இந்த கருத்தை சொல்லும் இரண்டுபேர் படத்தில் உள்ளார்கள். ஒருவர் ஹீரோ கமல். இன்னொருவர் பெங்களூரிலிருந்து கொண்டுவரப்படும் தீவிரவாதி. அவர் தான் தீவிரவாதியானதற்கு இந்து தீவிரவாத்த்தை (பெஸ்ட் பேக்கரி) குற்றம் சாட்டுகிறார். கமல் சொல்ல வந்த செய்தி அந்த படத்திலேயே தோற்கடிக்கப்பட்டுவிட்டது.

படத்தில் காண்பிக்கப்படும் நிஜ தீவிரவாதி கேரக்டர் ஹரம்சந்த்லாலேதான். மற்ற மூவருக்கும் ஏதேனும் ஒரு லட்சியம் இருக்கிறது. அந்த இலக்கை அடைந்துவிட்டால் அவர்கள் தீவிரவாதத்தை கைவிடக் கூடும். ஆனல் ஹரம்சந்த்லால் ஒரு தீவிரவாத மாமா. அவன் யார் வந்தாலும் அவனுக்கு ஆயுதம் விற்பான். அவந்தான் நிஜ தீவிரவாதி. அவன் இங்கே கோழைபோல காண்பிக்கப்பட்டிருந்தாலும் இவனைப்போன்றவர்களின் இயக்கத்தில்தான் தீவிரவாதம் உலகெங்கும் அரங்கேறுகிறது.

படத்தின் தீம் சாங்கை கேட்டால்தான் கொஞ்சம் நெருடலாக இருக்கிறது. ’சம்பவாமி யுகே யுகே’ எனச் சொல்லிச் செல்லும் பாடலில் குர் ஆனின்(அதன் சொற்கள் பின்பற்றப்படுவதாக) வரிகள் எதையாச்சும் எடுத்து போட்டிருக்கலாம். அப்படி வரிகளே குர் ஆனில் இல்லையா என்ன? பாடலாசிரியர் ஹமீது ஐயாவுக்கு தோன்றாமல் போனது ஏனோ தெரியல. பெஸ்ட் பேக்கரி, கருவறுப்பது போன்ற இந்துத்துவ தீவிரவாதத்தின் முகங்களை காண்பிக்க முயன்றிருப்பதைப்போல இதையும் செய்திருக்கலாம்.

படத்தை பார்த்த பலரும் ஸ்ருதியை ஆகா ஓகோ என்று சொல்லி எரிச்சல் படுத்துகிறார்கள். பாடல்கள் சுமார் ரகம்தான். ஆனால் பின்னணி இசையில் கோட்டை விட்டுவிட்டார். ஒரு த்ரில்லரை உருவாக்குவதில் இசைக்கு மிக முக்கிய பங்கு உண்டு. ஆனால் நான் சொன்னதைப்போல இவர்கள் திர்ல்லரை அல்லாது ஒரு டாக்குமெண்டரியை எடுக்கத்தான் எத்தனித்திருக்கிறார்கள். பாவம் ஸ்ருதி. கமலின் மகள் என்பதால் அவரின் பாசமிகு அங்கிள்கள் அள்ளி வீசும் பாராட்டுக்களை நம்பி ஏமாந்துவிடாதிருப்பாராக. இன்னும் செல்லவேண்டிய தூரம் அதிகம்.

பி.கு: இன்னும் உடம்பு சரியாகிவிடவில்லை. போய் தூங்கப் போகிறேன்.

Popularity: 11% [?]

 Print This Post  இந்த பதிவை மின்னஞ்சலில் அனுப்ப

RSS 2.0 மறுமொழிக்கான ஓடை | உங்கள் கருத்து.... உங்கள் தளத்தில் இணைக்க....